حریم و محدوده شهری
حریم و محدوده شهری در ایران، یکی از موضوعات مهم و حائز اهمیت در برنامه‌ریزی شهری است. هر شهری دارای محدوده و حریمی خاص بوده که باید مورد توجه قرار گیرد. در این مقاله به بررسی حریم و محدوده شهری در ایران، به‌طور خاص شهر تهران پرداخته می‌شود.
حریم شهری به معنای فضای محدودی است که کنترل شده توسط قوانین و مقررات شهری است. این فضا شامل محدوده شهری، حومه و پیرامون شهر می‌شود. اهمیت حریم شهری در تضمین کیفیت زندگی شهروندان، محافظت از محیط زیست و حفظ کیفیت بصری شهر است.
در ایران، محدوده شهری به دو دسته تقسیم می‌شود: محدوده شهری و محدوده روستایی. محدوده شهری در ایران، شامل یک ناحیه شهری و مناطق قرارگیری شهری است. این محدوده با توجه به معیارهایی مانند تعداد جمعیت، تعداد ساختمان‌ها و شیوع فعالیت‌های اقتصادی تعیین می‌شود.
در شهر تهران نیز محدوده شهری به دو دسته تقسیم می‌شود: مناطق ۱ تا ۲۲ و حومه شهر. مناطق ۱ تا ۲۲ شامل مناطق مرکزی و شمالی شهر تهران است و حومه شهر شامل مناطقی مانند ورامین، شهریار و پردیس است.
همچنین، در تهران محدوده شهری با توجه به شیوع فعالیت‌های اقتصادی نیز تعیین می‌شود. برای مثال، منطقه سعادت‌آباد برای فعالیت‌های تجاری و تفریحی و منطقه شهرری برای فعالیت‌های صنعتی و تولیدی و ملارد برای فعالیت‌های کشاورزی و دامداری مناسب است.
همچنین، در برنامه‌ریزی شهری تهران، محدوده شهری با توجه به شاخص‌های جغرافیایی و اقتصادی تعیین می‌شود. در این راستا، شاخص‌هایی مانند تراکم جمعیت، توزیع ساختمان‌ها، شاخص‌های اقتصادی و شاخص‌های حمل و نقل مورد توجه قرار می‌گیرد.
با توجه به اهمیت حریم و محدوده شهری در برنامه‌ریزی شهری، باید از این موضوع به‌طور جدی پیروی کرد. برای این منظور، باید به برنامه‌ریزی شهری با توجه به معیارهای جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی توجه کرد تا حریم و محدوده شهری به‌طور کامل محافظت شود.
